wtorek, 8 marca 2011

Magnolie

             Magnolie piękne
             i oryginalne kwiaty


                                   To jedne z najatrakcyjniejszych
                       roślin uprawianych w naszych ogrodach


Rodzaj magnolia należy do rodziny magnoliowatych(Magnoliaceae) i liczy około 80 gatunków. Wszystkie występują na północnej półkuli w dwóch głównych ośrodkach-w południowo-wschodniej części Ameryki Północnej oraz na dalekim Wschodzie, w Chinach i w Japonii. Występując w różnych strefach klimatycznych, różnią się mrozoodpornością i nie wszystkie są u nas odporne na mróz. W Polsce najczęściej uprawia się gatunki Azjatyckie.







     Z powodu niezwykle pięknych i oryginalnych kwiatów uważane są często za królowe wiosny. Ze względu na dużą różnorodność magnolie można uprawiać zarówno w dużych ogrodach jak i działkach.
     Magnolie pojawiły się przeszło 100 mln. lat temu i w mało zmienionej formie przetrwały do dziś. O ich pierwotności świadczy budowa kwiatów, różniąca się od bardziej zaawansowanych roślin kwiatowych. Wszystkie płatki zwane –tepalami (brak typowego podziału na działki kielicha i płatki korony) ułożone są spiralnie na wydłużonym dnie kwiatowym. Na tym samym dnie podobnie ułożone są także liczne pręciki i ponad nimi słupki. Kwiaty magnolii są duże i rozwijają się najczęściej wiosną, ale są też gatunki kwitnące latem. Owocem jest mieszek, który u niektórych gatunków może przybrać oryginalne kształty, niekiedy przypominające szyszki. Magnolie wykazują dużą różnorodność pokrojową –obok potężnych drzew dorastających do kilkudziesięciu metrów występują niewielkie, niemalże krzewiasto rosnące gatunki. Choć magnolie mogą posiadać zimotrwałe liście, to w naszych warunkach klimatycznych można uprawiać jedynie gatunki o liściach sezonowych. Niektóre gatunki posiadają duże, wyjątkowo dekoracyjne liście(np. magnolia parasolowata). System korzeniowy magnolii jest płytki i szeroki, przez co jest wrażliwy na wszelkie uszkodzenia.

                         Gatunki i odmiany

     Poszczególne gatunki magnolii dość łatwo krzyżują się między sobą, stąd obok typowych gatunków w uprawie spotykamy także kilka mieszańców. Wśród nich największą popularność zdobył mieszaniec magnolii nagiej z magnolią purpurową, czyli magnolia Soulange’a
(M. x soulangeana) wyhodowany przez Soulange-Bodina we Francji już w 1820 roku. Mieszaniec ten i liczne jego odmiany uważane są obecnie w Europie za jedne z najpopularniejszych magnolii o niewielkim wzroście. Doskonale nadają się do mniejszych ogrodów, gdyż osiągają jedynie kilka metrów wysokości. Zakwitają wyjątkowo obficie na przełomie kwietnia i maja. Kolor kwiatów jest zależny od odmiany. Do popularniejszych można zaliczyć odmianę Speciosa dorastającą do 6-8 metrów, o wyjątkowo okazałych kwiatach(do 20 cm. średnicy) o białych płatkach z różowymi przebarwieniami, czy słabiej rosnącą do 2-3 m. Odmiana Lennej o pękatych, wyraźnie ciemniejszych, purpurowo-różowych kwiatach z zewnątrz i niemal białych wewnątrz. Ciekawostką tej drugiej odmiany jest niekiedy ponowne kwitnienie latem, w lipcu i sierpniu.
     Obok magnolii Soulange’a do mniejszych ogrodów doskonale nadaje się również niewielka i wolnorosnąca magnolia gwiaździsta (M. stellata). Wyróżnia się ona pachnącymi, czysto białymi kwiatami, o wąskich i bardzo licznych płatkach, które rozwijają się już w marcu i kwietniu. Uważana jest za jedną z najpiękniejszych i odporniejszych na mróz, szczególnie jej odmiana Rosea o różowych kwiatach, które w miarę przekwitania bieleją.
     Bardzo podobna do magnolii gwiaździstej, utrzymująca dłużej różowy kolor kwiatów jest magnolia Loebnera (M. x loebneri)’Leonard Messel’, która doskonale radzi sobie z naszymi zimami.
     Magnolią o najciemniejszych kwiatach jest podobnej wielkości magnolia purpurowa (M. liliflora) ‘Nigra’. Jej ciemnopurpurowe kwiaty pojawiają się nieco później niż u magnolii Soulange’a, wraz z rozwojem liści w maju i czerwcu. Jej kwitnienie jest bardzo długie, jednak ze względu na mniejszą odporność na mróz wymaga zabezpieczenia na zimę(szczególnie młode rośliny)
     Obok tych trzech gatunków dość powszechnie uprawia się silniej rosnącą(10-15 m) magnolię japońską (M. kobus). Ten kwitnący na biało w kwietniu maju gatunek uważany jest za jeden z najbardziej odporny na mrozy i jako jedyny sadzony był dość powszechnie także w miejskich terenach zieleni.
     W ostatnich latach coraz częściej w ofercie szkółkarskiej pojawiają się odmiany wyhodowane w Ameryce. Powstały one ze skrzyżowania magnolii purpurowej z magnolią gwiaździstą. Wyróżniają się zwartym pokrojem, ciemnymi kwiatami o wąskich płatkach i dużą mrozoodpornością. Za najlepszą z nich uważa się odmianę Susan o ciemnoamarantowych kwiatach rozwijających się w kwietniu i maju. Kwitnie obficie i wyjątkowo długo, a kwitnienie powtarza także w sierpniu. Osiąga jedynie 2,5-3 m. wysokości i kwitnie już jako bardzo młoda roślina. W ostatnich latach pojawiły się w ofercie szkółkarskiej także magnolie o niezwykłych oryginalnych, żółtych kwiatach. Wśród nich dostępne w Polsce są odmiany Elizabeth i Yellow Bird , pochodzące ze skrzyżowania magnolii drzewiastej z innymi gatunkami. Pierwsza dorasta do 6 metrów i kwiaty ma początkowo żółte, które przekwitając staja się kremowe i rozwijają się przed liśćmi, w kwietniu i maju. Druga, silniej rosnąca, kwitnie nieco później, wraz z rozwojem liści w maju i ma ciemnożółte kwiaty.
     Wśród magnolii kwitnących latem w uprawie często występuje u nas magnolia Siebolda (M. sieboldii). Dorasta do 4-6 m. i ma szeroki pokrój. Jej kwiaty maja kształt czarki. Są białe z wyraźnie kontrastowym, purpurowym pręcikowiem i rozwijają się stopniowo od początku czerwca do końca lipca.

                             Wymagania i pielęgnacja

     Magnolie preferują stanowiska słoneczne, ciepłe i osłonięte, zwłaszcza od zimnych wiatrów. Ze względu na wczesne kwitnienie kwiaty magnolii mogą przemarzać przy spadkach temperatury nieznacznie poniżej zera. Dlatego najlepsze do uprawy magnolii są stanowiska wolne od przymrozków wiosennych. Gleba powinna być żyzna, głęboka i co najważniejsze kwaśna o odczynie pH 5-6. Latem, w okresie suszy rośliny wymagają regularnego podlewania. W przypadku gleby o zasadowym odczynie, liście dostają chlorozy i staja się żółte, co z czasem może prowadzić nawet do zamierania roślin. Dlatego przed sadzeniem roślin warto jest dobrze przygotować podłoże, dodając w razie potrzeby torf wysoki o kwaśnym odczynie. Bardzo korzystnie na wzrost roślin wpływa ściółkowanie gleby wokół pnia, najlepiej korą sosnową, torfem czy igliwiem sosnowym –chroni to glebę przed wysychaniem i wahaniami temperatury.
     Magnolie nie wymagają cięcia, może ono być dla nich nawet szkodliwe, osłabiając kwitnienie. Usuwać należy jedynie pędy chore lub martwe. Cięcie dopuszcza się jedynie podczas korygowania koron młodych roślin.
     Magnolie rozmnaża się głownie wegetatywnie, przez sadzonki lub szczepienie. Sadzić należy rośliny z uprawy pojemnikowej, najlepiej wiosną, aby do kolejnej zimy dobrze się przekorzeniły. Młode rośliny z zasady warto zabezpieczyć na zimę przed mrozem np. za pomocą słomy.

Wykorzystano materiały z działkowiec 4/09 str.6-7.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz